Sos sojowy stanowi dosyć istotny element kuchni azjatyckiej. Powstał w XVI wieku i od tamtej pory zdążył się już głęboko zakorzenić w tamtejszej kulturze i kulinariach. Z czasem sos zdobył uznanie również wśród europejskich szefów kuchni, a jego receptury poznano w każdym niemal zakątku świata.
Żeby przyrządzić smakowity sos sojowy, który podkreślał będzie smak przygotowanych potraw, potrzebne będą ziarna soi, pszenicy, bądź prażonego ryżu. Niezbędna będzie również woda i sól. Ponadto skład sosu sojowego często zasilają mikroorganizmy, zwane koji. Prawdziwie dobry i pełnowartościowy sos potrzebuje okresu dwóch lat, przeznaczonych na fermentację. Po zakończeniu tego procesu substancja zmienia się w bardzo aromatyczną, półprzezroczystą i ciemną. Kolejnym etapem jest filtracja. Obecnie proces sporządzania sosu sojowego wydaje się zbyt czasochłonny, dlatego też wytwarza się go w sztuczny sposób. Ponieważ jakość takiego produktu siłą rzeczy musi ucierpieć, jako dodatek do sosu wykorzystuje się niewielką dawkę alkoholu.
Do tej pory powstały dziesiątki, receptur, traktujące o tym, jak przygotować sos sojowy. W samej Japonii spotkać można przynajmniej kilkanaście rodzajów tego kulinarnego składnika. Do bardzo popularnych należy koikuchi shōyu, który przyrządzany jest na bazie ziaren soi i zbóż. Oprócz niego japońskim potrawom towarzyszy usukuchi shōyu, kojarzony głównie z białym kolorem i słonym smakiem. Z sojowych ziaren powstaje ciemny sos o nazwie temari, ziarna zbóż natomiast pozwalają sporządzić wyśmienity i słodki kanro shōyu.
Przeważnie jasne sosy przyprawiają dania już gotowe, tych ciemnych natomiast używa się do marynat i gotowania. Walory smakowe sosów sojowych doskonale komponować się będą z rybami, zupami i mięsami. W ich towarzystwie wiele zyskać może barszcz ukraiński, niektórzy natomiast wykorzystują sos przy smażeniu hamburgerów. Jako ciekawostkę, wspomnieć można, że włączenie sosu sojowego do codziennej diety może mieć wpływ na zmniejszenie uszkodzeń komórkowych.
Brak komentarzy